Opowiada pani Maria Kamińska, reprezentująca średnie pokolenie mieszkańców Dzianisza. Jej rodzina od pokoleń mieszka w tej miejscowości, co informatorka określa słowami: „to już r|odowite, w Dzianiszu z pradziadów si|edzime”. Pani Kamińska skończyła liceum ogólnokształcące w Zakopanem. Zajmowała się rękodziełem: szyła stroje ludowe. Oprócz cech obecnych w prezentowanych tu dwóch fragmentach, takich jak np. konsekwentny akcent inicjalny czy archaizm podhalański, w wypowiedzi pani Marii wystąpiło wiele ciekawych cech leksykalnych, np.:

glewić ‘pracować na roli mimo złej pogody’: to jag jez zimno i cosi by sed ktosi robić, no to: „k|oniecnie tak glewić dzisiok, przeciez bedzie pi|ękniyjso pogoda”. 

podłazy ‘Bożonarodzeniowy zwyczaj siania owsa’: To juz teroz tr|adycjo z|aniko cołkiym, downo p|odłazy były, to śli chłopi, ^łod dzieci małych, ^łod małyk chłopców do staryk chłopów śli, ^łowies sioli i życzenia po góralsku składali: N|a scyⁿście, n|a zdrowie,/ Na to Boze N|arodzynie,/ Coby sie wam d|arzyło, mn|ożyło syćko boskie stw|orzynie./ Cobyście mieli telo dzieci,/ Kielo pod mietłom śmieci,/ Cobyście mieli telo ci|elicek,/ Kielo w lesie j|edlicek”.

Pani Maria Kamińska nie zgodziła się na zamieszczenie fotografii w przewodniku po gwarach.

Tekst nagrano podczas wycieczki dialektologicznej studentów Uniwersytetu Warszawskiego w lutym 2009 roku pod opieką Izabeli Winiarskiej-Górskiej i Aliny Kępińskiej; ta ostatnia wybrała, przetranskrybowała i opracowała dwa fragmenty: O strojach ludowych, O ślubie i weselu.

Wionek, z mirtu, kwiotki sie kupuje. Downo robili ze świycki z wosku. No czsza było łozgrzoć łosk. Jako małe dzieci to my nieroz, to czsza było go żuć jak gume do zucio, coby taki był mi|ynkutki, i z tego wosku robiło sie kwiotki, do wionka pani młodej. To jesce jo pamiyntom, to my tak robiły, ciotka moja to r|obiła. P|alcami sie robiło, lepiło sie jak z pl|asteliny, ino to nie było pl|asteliny, ino wosk. Z|e świycki takiyj. Te, co są takie biołe. To takie biołe kwiotuski robiła drobne. I jesce do tego wionka jest stązka, w|ys·iwano mirtym, dwie, dwie, to tak sie pusco razym jedna koło drugiyj, z tyłu, no

Biołe to, biołe, choć już teroz troche s·iją tak pod kolor, abo w niebieskik kolorach, abo w różowyk, abo w zi¦elonkawyk, a downo były biołe przewoźnie. W tamtym t|ygodniu, dwa tygodnie temu było w|esele u siostry, no to po góralsku. To wtedy by możno pore zdjyńć z takiygo weselo wstawić.

No ślub jez i z kościoła idą, to już teroz ten zwycaj sie przyjon, że sz|ampana pijom, jak wchodzom, młodo pani wito syćkik gości weselnych, przed ślubym, fto przyjdzie, i p^łote p|o ślubie. W r|emizie, bo teroz już w dumach nie robiom, ino jak to w r|emizie, jak to w knajpach. To wito gości syćkich, tak. Dr|uzbowie [pomyłka, p. Maria poprawiła, chodzi o druzcki] jadą po młodego pana, prz|ywozą go do młodej, no i błogosławiyństwo, no i

Róźnie, ^łod dwók do śtyrech przewoźnie. To jak śtyrech druzbów, śtyry druhny. St|arostowie, tag jag na przykłod drużna. Druzcki, dr|użbowie to są ni|eżonaci, nie? To panny, k|awalerzy. Druzcka, druzcki, to są młode takie panny i, i k¦awalerka, a st|arostowie to są już z|amężni, to już musi być |^łożenio, ¦^łozeniony, wydano. I zaś st|arościnują.

St|arościny. Nieroz se wezną takich małych dwóch dzieci, po góralsku ubiyrą i ^łobruncki ^łodbiyrają ^łod młodyk, dajom do p|oświęcynio, to niesą na podusce takiyj, na z|ogłówecku. Jak zojdą do danego l|okalu, nie? po przywitaniu jez ^łobiod, |^łorkiestra wito tak samo. Zolezy, jakie menu se ustalom młodzi p¦anowie. Młodzi p|anowie ustalają menu weselne.

Młodzi p|anowie to sie tak godo.

Młodzi p|ano...

Nie, młodzi p|anowie, młodo pani, młody pon.

Jedyn dr|ugiymu? T|eściowie.

Ni, ni, tu niy ma tego. P|ytace, a downo to j|eździli i na przykłod ja­g n|a wesele pytali młodzi p|anowie, to jechali z p|ytacami. Ku chałupie przyjechały sonki z młodymi panami, z|aśpiywali, ze idą pytać, nie? No i dalyj ^łod chałupy do chałupy śli. I reśte z|abawa, prz|epitka, j|edzynie, do bi|ałygo rania, fto do rade w|ysiedzieć.

P|oprawiny. O jakiyj czeciyj, cwortyj po p|ołedniu sie schodzą na obiod, po obidzie z|abawa, muzyka gro, tońcom, bo tera majom takich róznych prz|ebiyrańców, takie n|a wesoło zaś, dziady sie prz|ebiyrajom, no i to nieroz i baba i nieroz chłop sie przebiyro na jakiygo Cygana, Cyganke i idzie tońcyć z młodom panią abo młodym panym

O to w piyrsy dziyń.

Cepiyc. Cepiyc to st|arościny zd|ejmują wionek i odziywają w smatke. Smatke zakła, odziywają.

A mają, jag ino mo fto śpiywać, to już n|aśpiywają tyle że

A to tak w tej chwili to se nie zboce. Takie jak wcora było w|esely to było tam, cepiyc bogaty na pewno. To nieroz na takie góralskie w|esele to warco przyjechać i nagrać takie cosi. Bo mozna wziąć urywki z taśmy by było, jak byście byli w k|ontakcie kiedysi, no to mozna. Nie było cepca, to by czszea wziąć takie, co był cepiyc, to wtedy tam są prz|yśpiywki.