Tekst nagrały Magdalena Lisowiec i Izabela Kraszewska, wstępny zapis – Agnieszka Piotrowska, weryfikacja zapisu i opracowanie – Zbigniew Greń.

Informatorka: Anna Bury, ur. w 1926 roku w Istebnej. Ukończyła szkołę podstawową, a dalszą naukę przerwała wojna. Ponad 40 lat pracowała na poczcie. Rodzice byli miejscowi, matka – z Istebnej, ojciec z Jaworzynki, pracowali na roli. Mąż pochodził z okolic Istebnej.

W gru^dniu zaś chodziły M|ikołaje, a to m|usieli być sami hłopi, p|ahołcy, ni|eżionaci jesz’czie hłopi i uni szie prz|ebierali za takich prz|ebierańców. Jeden był prz|ebrany z|a woj|oka, szieł n|a pr^żodku pr^żi|ed nimi i p|r^żichodził d|o hałupy i pytoł szie, czi p|usz’cziajóm Mikołaje, bo ni|e wszyndy p|uszczali M|ikoł|aje. Bo jak była mało izba, tóż’ tego, abo jak były małe dziecka, a boły sie, wr^ż|eszczały, tóż’ też ni. Ale tak tóż’ szie aj z placu potym do jednej izby, co była wielko, pozbiyrało n|a^łokoło, n|a ławe p|osziadali i p|usz’cziali te M|ikołaje. Na pr^żodku szieł tyn wojok, co sie pytoł, potym były, potym były dwa mi¡edźwiedzie. Tóż to byli w k|ożuchach co na, n|a rymby ^łobrócóne kożuchi, na lewóm stronym, ni, były obleczióne tu. To były miedźwiedzie. Potym były debły, tóż czi mieli też k|ożuchi pr^ż|ewrócóne n|a rymby, a ty, a |^łod pasa mieli słómym. Kiejszi było tu..., mieli słómym, taki tego, i rogi mieli pr^żiprawióne, tóż’ sie,..., a na takich lańcuhach ^jich kludżili, a kludżiła ^jich tak zwano m¡edula, sie nazywała, to bół tak grubo ^łobleczióny jede^yn hłop, co bół taki gruby, szi|e^yroki, co ledwo wloz d|o dźwie^yrzich, tóż’ ^łón kludził tych debłów. No potym byli, byli żi¡oczkowie, potym, bo to sie nazywali cziorni. Był też Cygón, Cygón mioł na tym, n|a takim p|atyku skurkym z jeża. Tóż’ zaś potym, wiycie, z|a tymi dżi|e^ywkami ż’goł. I tóż kwiku było, ucziekały. Pote^ym był Żid też’, pote^ym byli czi C|ygóni, byli C|ygónka z C|ygóne^ym, a mieli takóm wielkóm kukłe^ym uwitóm, nazywało sie to Ferusz’, tóż uni zaś zbiyrali dl|o tego F|erusia na jedzyni, a na ^łodzieni, a to tak niby pytali tego, nó. Potym była jedna baba, to też był hłop p|ahołek przi|ebrany z|acziepiony n|a klepocz’, jako chodziły baby. Chodziły z k|oszicz’kiem. Mioł tam suszione grusz’ki, piecz’ki, aj cziasem groch, tóż zaś to dzieckóm rozdowoł. Bo han kiejsi b¡ómbónów, wiycie, ni|e było. No, a ludzie zaś też cosi, p|o pore^ym groszi^ch, tam kierysi doł, no tóż, tóż to n|azbiyrali. To sie nazywali cziorni, a potym, a z|a nimi sz'li bioli, tóż to bół biskup, p¡aterek i dwo ż|oczkowie, no.

Aj cziasem konia d|o izby prz¡ikludzili, nó. (...) To byli z|ebrani p|ahołcy wsziecy, ja, i dochtor też przi nich bół, tóż zaś badoł ludzi, a co kómu d|olego, a jako tego, no. A pote^ym zaś z|a nimi szieł biskup z p|aterkiem, tój zaś dziecka, czi sie umiy prz|eżiegnać, czi umiy p¡orzykać, czi zaś tego... . Nó, tóż, tóż taki to były zwycziaj^e. (...) Nó, a potem n|a końcu, jak już pr^żeszli pr^ż|ez całóm dzi¡edzinym, bo długo chodzili, tóż’ potym posz’li d|o Łujca. Tu tako karcz’ma nazywało sie D|o Łujca, Do Łujca Gazura, tam pote^ym mieli takóm tóm m|uzyke^ym, tam można uż pote^ym było iść potańcować i no. To było w grudniu.